چون میسر نیست ما را کام او
عشق بازی میکنیم با نام او
و له الاسماء الحسنی...
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَی یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
فراق، آنجاست که یاد نباشد... غربت، آنجاست که یک قلب نباشی... نفس واحد نباشی با تمام کائنات... و حزن، آنجاست که در رضوان نباشی...
و تمام عشق و وصل و لبخند و آرام یک جا جمع است... در بندگی... در یافتن او کنار خود، با خود، در خود و یافتن خودت در آغوش او...